Wniosek z tego taki- niezaleznie od tego, czy cos z kolanami sie dzieje, czy nie powinno sie o nie dbac. Miesnie musza byc w dobrej kondycji to wtedy nawet przy niepoprawnej budowie stawu calosc jakos tam funkcjonuje. Góra. zuzu. Tytuł: Re: Boczne przyparcie rzepki można wyleczyć! Napisane: 18 wrz 2009, o 22:28. Czy w 7 miesiącu karmienia piersią mogę przyjmować kolagen w tabletkach na stawy, moje kości po ciąży "strzelają" pękają nie mogę zacząć aktywności fizycznej bo czuję że się rozpadnę jak nigdy. Bardzo przytyłam w ciąży ale aktualnie brakuje mi kilogram do wagi a problem nie zniknął. Version 4.2.0. Witam. Od maja tego roku uporczywie boli mnie żołądek przy dotknieciu czuje ogromną tkliwość tego miejsca. W połowie sierpnia miałam robioną gastroskop,leczenie, jak leczyć, przyczyny, jakie objawy, zapobieganie, co to jest, przyczyna, w ciąży, tabletki, co robić u dzieci i dziecka. Jeżeli dokuczają nam bóle kolana lub kolan, należy zmienić swój tryb życia. Należy na co dzień postępować w taki sposób, aby nadmiernie nie obciążać swoich stawów kolanowych. Warto więc pożegnać się z noszeniem ciężkich toreb z zakupami. Nie ulega wątpliwości, że ważne jest też właściwe wykonywanie zaleconych ćwiczeń. Agnieszka Barchnicka Hematologia , Tychy. 81 poziom zaufania. Witam serdecznie, Bóle w klatce piersiowej mogą wynikać z różnych przyczyn. Bóle związane z piersiami najczęściej nie mają konkretnego umiejscowienia, piersi są wrażliwe na dotyk i obolałe. Pieczenie po prawej stronie klatki piersiowej, umiejscowione w okolicy złamania Vay Nhanh Fast Money. Parestezje (czyli mrowienie lub drętwienie) mają też polską, wiele tłumacząca nazwę: czucie opaczne. Określa się je też nazwami alodynia, przeczulica lub hiperalgezja. Zawsze jednak chodzi o zespół nietypowych wrażeń czuciowych w postaci mrowienia, drętwienia, uczucia przebiegających prądów, wibracji czy nawet pieczenia. Parestezje (czyli mrowienie lub drętwienie) mają też polską, wiele tłumacząca nazwę: czucie opaczne. Parestezje (czucie opaczne, alodynia, przeczulica, hiperalgezja) pojawiają się pozornie bez żadnego powodu, czasem pod wpływem obojętnego bodźca (na przykład delikatnego dotyku) i są zupełnie nieadekwatne do jego charakteru lub intensywności. Przyczyny drętwienia palców Spis treściPrzyczyny parestezjiJak diagnozuje się parestezję?Leczenie parestezji Parestezje mogą pojawić się na całym ciele, jednak zdecydowanie najczęściej odczuwamy je jako mrowienie w kończynach – w palcach, na powierzchni rąk, w ramionach lub nogach. Parestezje pojawiają się nieoczekiwanie, zdawałoby się – bez żadnego powodu. Zazwyczaj też szybko znikają. Zapamiętujemy je jako uczucie dość nieprzyjemne, lecz na ogół nie nazywamy go bólem. Znamy je, bo na pewno zdarzało nam się odczuć drętwienie, gdy pozostawaliśmy w jednej pozycji – siedząc lub stojąc – przez dłuższy czas: zbyt długo siedzieliśmy w kucki albo z noga założoną na nogę. Nie przywiązujemy więc do nich wagi. Jeśli jednak drętwienie pojawia się często, przychodzi nagle, w dodatku bez wyraźnej widocznej przyczyny, świadczy zapewne o poważnej chorobie. Nie należy go lekceważyć. Przyczyny parestezji Przyczyn parestezji jest wiele i właśnie ta różnorodność jest kłopotliwa dla postawienia prawidłowej diagnozy. Mogą być one spowodowane przez urazy nerwów. Wiadomo na przykład, że uraz w okolicy szyi powoduje mrowienie lub drętwienie skóry w rękach; uraz w dole pleców skutkuje podobnymi odczuciami w nogach. Przyczyną nieprzyjemnych odczuć może być też ucisk nerwów kręgosłupa (choćby spowodowany przepukliną krążka międzykręgowego), ucisk nerwów obwodowych, będący wynikiem powiększenia naczyń krwionośnych, nowotworem lub infekcją. Mrowienie i drętwienie może też wskazywać na miażdżycę, która ogranicza lub wręcz całkowicie odcina dopływ krwi do tętnic. Ale może być też wynikiem zwykłego zimą niewielkiego odmrożenia. Parestezje mogą być też sygnałem, że w naszym ustroju pojawiły się niedobory określonych substancji: pierwiastków (wapnia, potasu, magnezu i sodu) i witamin (choćby witaminy B12). Te same objawy czucia opacznego mogą być skutkiem stosowania niektórych leków, a też zatrucia organizmu np. ołowiem, alkoholem, nikotyną. Parestezje wreszcie mogą być spowodowane przez postępujące choroby, takie jak: cukrzyca półpasiec niedoczynność tarczycy stwardnienie rozsiane niedotlenienie mózgu wylew migrena zespół cieśni nadgarstka Dość częstymi schorzeniami, których objawem są dolegliwości bólowe i zaburzenia czucia są choroby zwyrodnieniowe kręgosłupa oraz dyskopatie. Przyczyną dolegliwości są zatem najczęściej choroby ogólnoustrojowe, które w swej pierwotnej postaci wcale nie dotyczą wprost układu nerwowego. Jednak zaburzenia czucia można by określić jako ich konsekwencje lub powikłanie. Dlatego też pierwszej pomocy należy szukać u internisty, który odnajdzie przyczynę, w dalszej natomiast kolejności może skierować na konsultacje do neurologa czy neurochirurga. Jak diagnozuje się parestezję? Diagnoza parestezji opiera się na wywiadzie, który pozwoli określić, jakie bodźce wpływają bezpośrednio na wystąpienie objawów, a zatem, jaka choroba, uraz czy dolegliwość, pozornie z nimi niezwiązana, może być ich przyczyną. Lekarz może zlecić więc przeprowadzenie rezonansu magnetycznego, angiogramu, badania rtg i usg, elektromiografii, tomografii komputerowej głowy i kręgosłupa. Leczenie parestezji Podstawą leczenia parestezji jest zwalczenie lub zneutralizowanie powodu nieprzyjemnych objawów, czyli leczenie choroby podstawowej. Pierwszym więc zadaniem dla osób chorych na cukrzycę jest unormowanie poziomu cukru we krwi, dla innych – uzupełnienie niedoborów pierwiastków odpowiednimi suplementami diety, wyeliminowanie dolegliwości ze strony kręgosłupa itp. Równolegle stosuje się leczenie objawowe, polegające na stosowaniu kremów znieczulających. Bezwzględnie trzeba szukać natychmiastowej pomocy medycznej jeśli drętwieniu lub mrowieniu towarzyszą: osłabienie lub paraliż, utrata przytomności lub oszołomienie, a także jeśli parestezje są naturalną i dostrzegalną konsekwencją urazów głowy, szyi, pleców, zwłaszcza gdy nastąpiła dłuższa utrata kontroli nad rękami i nogami lub kłopotom tym towarzyszy jąkanie lub zaburzenia widzenia. Przeczulica jest dość rzadko występującą jednostką chorobową o różnym nasileniu. Może ona dotyczyć jednego lub kilku zmysłów i powoduje, że normalne dla większości osób bodźce są odbierane w sposób nieproporcjonalny do ich natężenia i powodują ból. Jakie objawy mogą świadczyć o przeczulicy? Jakie są przyczyny tego schorzenia? Czym jest przeczulica? Przeczulica (hiperestezja) to choroba, która objawia się nadmierną wrażliwością ciała na różnorodne bodźce. Osoby chore mogą odczuwać ból i inne nieprzyjemne dolegliwości np. w wyniku ocierania odzieży o ciało i delikatnego dotyku. Przeczulica – charakterystyka choroby Hiperestezja może dotknąć każdego ze zmysłów, ale najczęściej spotykana jest przeczulica skóry. Chorzy odczuwają silny ból przy każdym kontakcie ze skórą, nawet w trakcie zwykłego dotyku. Ich ciało nadmiernie odczuwa ból, co często jest spowodowane uszkodzeniem nerwów obwodowych lub centralnego układu nerwowego. Wyróżnia się kilka rodzajów przeczulicy, przeczulicę skórną (przeczulica dotykowa), mogącą obejmować różne obszary ciała np. głowę, twarz, plecy lub skórę, która uległa uszkodzeniu np. w wyniku poparzenia, przeczulicę słuchową – nieprzyjemne doznania powodują określone dźwięki, przeczulicę wzrokową – nieprzyjemne doznania powodują np. rozbłyski światła, przeczulicę zapachową – nieprzyjemne doznania wywołują zapachy, przeczulicę smakową – nieprzyjemne doznania pojawiają się podczas spożywania pokarmów o określonym smaku. Zdecydowanie najczęściej spotykana jest przeczulica skóry, która może się rozwinąć pod wpływem działania różnorodnych czynników. Choroba ta ma związek z nadmierną wrażliwością sensoryczną, która może wystąpić u osób w każdym wieku i czasami świadczy o poważnych schorzeniach neurologicznych. Przeczulica skórna Przeczulicę skóry łatwo rozpoznaje się u małych dzieci, które często bardzo intensywnie reagują na wszelkie bodźce. Przeczulica może dotyczyć całej skóry, ale także wybranej części ciała, np. twarzy, kończyn czy pleców. Każde dotknięcie tej okolicy powoduje dyskomfort, pieczenie, swędzenie czy ból. Warto podkreślić, że ból nie jest chwilowy, ale trwały i może być tak silny, że utrudnia codzienne funkcjonowanie choremu. Wiele osób cierpiących na przeczulicę wycofuje się z życia społecznego, ogranicza kontakty towarzyskie. Bojąc się wszelkiego dotyku, osoby cierpiące na przeczulicę unikają tłocznych miejsc, komunikacji miejskiej, sklepów. Przyczyną przeczulicy skóry najczęściej jest uszkodzenie nerwów obwodowych lub ośrodkowego układu nerwowego. Przeczulica może rozwinąć się także na skutek urazu, ucisku na nerwy. Przeczulica wzrokowa Nadwrażliwość na bodźce wzrokowe często jest związana z chorobą oczu lub ze schorzeniami układu nerwowego. Niekiedy zwykła migrena wywołuje silny dyskomfort, światłowstręt i mdłości na widok światła czy słońca. Podobnie dzieje się w przypadku zapalenia spojówek, chorób rogówki i innych schorzeń oczu. Czasem także alergia doprowadza do problemów z nadwrażliwością na bodźce. Przeczulica słuchowa Przeczulica słuchowa może być związana z nadwrażliwością sensoryczną na bodźce spowodowane schorzeniami uszu. Przyczyny mogą być różne – czasem niedosłuch, uszkodzenie nerwów, zaburzenia neurologiczne, psychiczne, a nawet zakażenie bakteryjne czy wirusowe doprowadzają do nadmiernego odczuwania bólu. Osoba, cierpiąca na hiperestezję słuchową, nie jest w stanie znieść pewnych dźwięków, czując silny ból w głowie i w uszach. Trąbienie, klaksony, głośna muzyka, sprawiają, że chory nie jest w stanie funkcjonować ani skupić się na wykonywaniu danej czynności. Przeczulica – objawy Objawem przeczulicy jest przede wszystkim nadwrażliwość na bodźce sensoryczne, które wcześniej nie powodowały żadnych nieprzyjemnych doznań oraz są normalnie odbierane przez inne osoby. Nieprzyjemne doznania sensoryczne np. ból i uczucie pieczenia, które pojawiają się u chorych z różnym nasileniem, znacząco utrudniają normalne funkcjonowanie i z czasem mogą stać się przyczyną stopniowego wycofywania się osoby chorej z normalnego życia, trwałej izolacji społecznej oraz rozwoju schorzeń o podłożu emocjonalnym. Jedną z cięższych postaci przeczulicy jest allodynia – schorzenie, które objawia się bólem, pieczeniem oraz parzeniem skóry podczas działania nawet tak delikatnych bodźców, jak dotyk materiału, z którego wykonane jest ubranie lub dotyk skóry do skóry. Niezależnie od przyczyny, nasilenia dolegliwości oraz częstotliwości ich występowania osoby zauważające u siebie objawy przeczulicy powinny zasięgnąć porady lekarza neurologa, gdyż mogą one sugerować poważne problemy zdrowotne. Przeczulica – przyczyny Najczęściej przeczulica ma związek z występowaniem różnych schorzeń. Bardzo często pojawia się na skutek infekcji wirusowych i bakteryjnych, uszkodzenia nerwów, spożywania nadmiernej ilości alkoholu oraz kofeiny, a także innych substancji, które działają stymulująco na układ nerwowy. Przyczyną wystąpienia przeczulicy może być także niedobór witaminy B12, nadużywanie niektórych leków oraz zatrucie organizmu niektórymi substancjami toksycznymi. Przeczulicę obserwuje się jako objaw współtowarzyszący, migrenie, chorobom zwyrodnieniowym stawów oraz kręgosłupa, stwardnieniu rozsianemu, autyzmowi, zapaleniu zatok, zapaleniu nerwu trójdzielnego, półpaścowi, ADHD, wściekliźnie, chorobom nerwów wzrokowych, nerwicy i depresji oraz innym schorzeniom o podłożu psychicznym. Przeczulica może pojawić się także u osób po operacjach, poparzeniach, innych urazach, przebiegających np. z martwicą tkanek oraz powodujących uszkodzenia nerwów powierzchniowych; jest też bardzo często obserwowana u pacjentów po amputacji kończyn. Przeczulica skórna u dzieci Przeczulica skórna u dzieci objawia się np. unikaniem dotyku, płaczem podczas ubierania, kąpania lub przewijania. Często dzieci nie dają się przytulić ani przebrać nawet swoim rodzicom. Niektóre maluchy stają się nerwowe i płaczliwe po nadmiernej ekspozycji na głośne dźwięki lub migające światło. Jeśli zauważymy u malucha takie objawy, powinniśmy zgłosić się do pediatry, który pokieruje nas dalej (najczęściej najpierw do neurologa). Badanie neurologiczne pozwala ocenić, czy hiperestezję powoduje neuropatia obwodowa. Przyczyny hiperestezji u dzieci często tkwią w ośrodkowym układzie nerwowym, który jest zbyt wrażliwy. Leczenie przeczulicy polega na unikaniu intensywnych bodźców i często na terapii polegającej na uczęszczaniu na zajęcia z integracji sensorycznej. Terapia nie zwalczy przyczyny przeczulicy, ale oswaja dziecko z różnymi teksturami, materiałami, zapachami i doznaniami, łagodząc objawy hiperestezji. U dzieci środki przeciwbólowe nie zdają egzaminu i nie zaleca się ich podawania. Rozpoznanie przeczulicy Przeczulicę łatwo rozpoznać, ponieważ chory nieustannie odczuwa dyskomfort spowodowany nadmierną wrażliwością na bodźce. W przypadku przeczulicy skóry każdy dotyk sprawia ból, a zwykłe czynności takie jak przebieranie się czy wycieranie ciała ręcznikiem po kąpieli, powodują ból. W przypadku przeczulicy wzrokowej czy słuchowej takie rzeczy jak wyjście do galerii handlowej, kina czy na koncert powodują silną migrenę, atak bólu, czasem nawet paniki. Aby rozpoznać przeczulicę, należy przeprowadzić badanie czucia powierzchniowego, które sprawdza reakcje na bodźce dotykowe. Jeśli nawet delikatne muśnięcia skóry powodują ból, może to oznaczać hiperestezję. Przeczulica skórna – jak leczyć? Leczenie hiperestezji polega przede wszystkim na rozwiązaniu problemu. Niekiedy wystarcza suplementacja witaminą B12, czasem koniecznie jest włączenie leków przeciwbólowych. Pomocne mogą być również leki przeciwpadaczkowe, preparaty uspokajające, a także masaże, które przyzwyczajają do dotyku i zmniejszają nadwrażliwość. Leczenie przeczulicy polega na leczeniu bólu neuropatycznego. Nadmierne odczuwanie bólu jest trudne do wyleczenia, dlatego choremu często zalecana jest dodatkowo psychoterapia, która oswaja go ze stresem i uczy na niego odpowiednio reagować. Stres i lęk mogą wywoływać napady bólu i paniki. Czytaj też:Problemy skórne, podrażnione gardło, trudności w zasypianiu. 9 naturalnych produktów, które warto mieć w domu Mrowienie czy drętwienie stóp często lekceważymy, przypisując je zmęczeniu czy niewygodnej pozycji. Podobnie jest, gdy stopy pieką - to z kolei zdaniem wielu osób wina zbyt suchej skóry czy za ciasnych butów. Tymczasem objawów tych nie należy lekceważyć z bardzo konkretnego powodu, a ci, którzy je odczuwają, powinni być zbadani pod kątem określonych chorób. Pieczenie i mrowienie stóp to objawy tzw. neuropatii małych włókien nerwowych (SFN) - zaburzenia, które dotyka najcieńsze nerwy, te, które odpowiadają za odczuwanie dotyku, temperatury i bólu. Jedne z pierwszych sygnałów, że coś jest nie tak, dają właśnie stopy, gdyż objawy SFN zazwyczaj zaczynają się właśnie tam i dopiero później przenoszą na inne części ciała. Dolegliwości często nasilają się podczas odpoczynku lub w nocy. Poradnik Zdrowie: kiedy iść do neurologa? Objawy neuropatii małych włókien nerwowych są dość charakterystyczne - obejmują: drętwienie i mrowienie kończyn, szczególnie stóp uczucie igieł wbijanych w skórę zawroty głowy uczucie prądu przechodzącego przez ciało nudności zmiany w wydzielaniu potu nieostre widzenie nadmierna wrażliwość na ból allodynia (nieprzyjemne doznania w odpowiedzi na bodziec, który u zdrowych ludzi nie wywołuje reakcji) zmniejszenie czucia lub jego brak suchość spojówek suchość jamy ustnej tachykardia Jak wynika z badań, opublikowanych w Neurology, liczba osób z tym zaburzeniem systematycznie rośnie, co zdaniem ekspertów, może być spowodowane rosnącym wskaźnikiem otyłości. Ci sami badacze za główną przyczynę SFN uznali cukrzycę - chorowało na nią około 50 proc. uczestników ich badania, u których stwierdzono tę neuropatię. W badaniu przeanalizowano dokumentację medyczną wszystkich osób, u których zdiagnozowano SFN w hrabstwie Olmsted w stanie Minnesota w USA, a także w sąsiednich hrabstwach w okresie ponad 20 lat. W grupie kontrolnej było 94 osób z SFN i 282 osoby bez tego schorzenia. Badacze porównali obie grupy, a następnie obserwowali uczestników badania przez 6 lat. Na podstawie tej obserwacji stwierdzili że u osób z SFN występuje większe prawdopodobieństwo bezsenności i zawału serca, są one również bardziej skłonne do przyjmowania opioidów działających przeciwbólowo. We wnioskach z badania uznali, że osoby, u których potwierdzono SFN lub które mają objawy wskazujące na występowanie tej neuropatii - w tym mrowienie i pieczenie stóp - powinny zostać zbadane pod kątem cukrzycy, a także chorób serca. Badacze podkreślają również, że przyczyną neuropatii małych włókien nerwowych może być też szereg innych chorób, w tym toczeń, sarkoidoza, zakażenie HIV, borelioza, zespół Guillana-Barre, WZW C, twardzina, czy zespół Sjögrena, jednak nadal prawie połowa przypadków ma nieznaną przyczynę. Osoby, które podejrzewają, że mogą mieć SFN, powinny skontaktować się z neurologiem w celu dalszej diagnostyki. napisał/a: perm 2010-04-22 08:05 witam , nie zauwazylem takiego tematu wczesniej wiec zakladam nowe zapytanie. Otoz kilka lat temu mialem problem z lewym kolanem ,podczas klekania strasznie pieklo po lewej zewn stronie kolana , po czasie problem ustal za to pojawil sie w prawym. Na codzien nie mialem zadnych boli . Kiedy klekam po zewn stronir prawego kolana pojawia sie straszny szczypiacy ,piekacy bol .Objaw wystepuje od ok 2-3 lat . ostatnio odczowam b. lekki bol kolana trzymajac w jednej pozycji zbyt dlugo , Podczas chodzenia jest ok. Bylem u lek . 1 kont. podotykal pokrecil - nic nie bolalo dal przeciwbolowe i kazal unikac klekania ma przejsc sie unikac ale jak zazn . wczesniej zaczynaja sie pojawiac b. min bole w kolanie podczas siedzenia , w nocy , musze wtedy poruszac. Czy usg , rtg jest konieczne , czy moze przejsc samo jak w lewym ??? zaczynam juz myslec o zakupie nowego kolana . Z gory dz . za odpowiedz. napisał/a: ulna 2010-04-22 15:16 Zrobić sobie USG warto, często takie objawy występują w chondromalacji oraz przerośnięciu błony maziowej kolana szczególnie w tym drugim przypadku. Przerośnięta błona maziowa w czasie klęczenia może jest uciśnięta i się dodatkowo zakleszcza co wywołuje bodźce bólowe. Inna przyczyna to np. boczne przyparcie rzepki, w czasie klęczenia jej przypieranie się powiększa co wpływa na docisk do siebie powierzchni stawowy efekt ból. napisał/a: perm 2010-04-22 19:11 bardzo dziekuje za odp. Pozostanie tylko problem przekonania lekarza aby mnie skierowal na to usg. Pozostaje tylko pytanie czy jest profilaktyczny sposob leczenia ,ktory moge stosowac ? , czy takie schorzenia mijaja same czy niezbedna jest int. chirurga ?. napisał/a: ulna 2010-04-23 09:05 USG nawet jeśli nie udałoby się przekonać lekarz kosztuje 50zł. Jeśli chodzi o to co można robić to stosować terapię przeciwbólową i przeciwzapalną (raczej ograniczać do minimum środki przeciwbólowe) a stosować chłodzenie stawu. Co do tego czy konieczna będzie interwencja to jeśli byłyby to te moje propozycje to jest takie 50/50 czasem udaję się że przechodzi (po odpowiedniej rehabilitacji) czasem bywa, że konieczna jest interwencja chirurgiczna napisał/a: perm 2010-04-23 20:55 dziekuje za informacje , zaczne wiec cos robic w kier. leczenia. pozdr. Lekarz rezydent w trakcie specjalizacji w radiologii i diagnostyce obrazowej Opublikowano: 2013-11-02 Użytkownik: Witam, Od pewnego czasu, przy dotknięciu do kości piszczelowej tuż pod kolanem, odczuwam piekący ból, tak jak by ktoś przypiekał mnie żelazkiem w tym miejscu. Dla uściślenia: od dawna mam dwie endoprotezy stawów biodrowych oraz zwyrodnienie odcinka lędźwiowego kręgosłupa, ale nigdy nie odczuwałem tego typu bólu. Od miesiąca czuję, że kolano jest jakieś dziwne. Kiedy przesuwam ręką po kości piszczelowej do góry to w momencie zbliżania się ręki do główki kości piszczelowej następuje gwałtowny piekący ból, który natychmiast mija kiedy cofam rękę i zaprzestaję uciskać. Lekarz: Witam, rozumiem, że problem dotyczy tylko jednego kolana, drugie nie daje dolegliwości? proszę napisać czy ten ból gdzieś promieniuje - na przykład do stopy, uda, pośladka, kręgosłupa? czy ból pojawia się tylko przy dotykaniu czy także przy zginaniu kolana, albo sam z siebie? czy kolano jest obrzęknięte, nadmiernie ciepłe, obrzęknięte? czy był jakiś uraz tego miejsca? czy konsultował się Pan już z lekarzem rodzinnym lub ortopedą? Użytkownik: Witam, odpowiadam kolejno: tylko prawe kolano,ten ból nie promieniuje nigdzie i pojawia się tylko przy lekkim uderzeniu a nawet dotknięciu i dotyczy tylko kości piszczelowej, tuż pod rzepką. Przy zginaniu kolana bólu nie ma i nie pojawia się sam z siebie. Kolano nie jest obrzęknięte o normalnej temperaturze. Urazu nie było przez ostatnie 60 lat. Pani jest pierwszym lekarzem któremu przedstawiłem te dolegliwości a do Ortopedy terminy są trzymiesięczne. Mogę tylko nadmienić, że ponieważ dużo siedzę przy komputerze i nabawiłem się przez to bólu kręgosłupa, więc kupiłem sobie specjalne krzesło tzw. klękosiad (połączenie siedziska z klęcznikiem. I chyba od tego momentu tzn. od czterech miesięcy zaczęły się te bóle. Kupiłem również lek OPOKAN, czy mam go stosować? Pozdrawiam Lekarz: Na pewno wskazana jest konsultacja z ortopedą i pewnie obrazowe badania - USG i RTG kolana. Przyczyny mogą być różne, może to być związane z zapaleniem kaletek maziowych kolana (często dotyczy osób spędzających dużo czasu w pozycji klęczącej), lub entezopatią (uszkodzeniem) więzadła rzepki, lub też z zupełnie innymi patologiami w obrębie stawu kolanowego. Do czasu wizyty u ortopedy polecam stosowanie maści przeciwbólowych i p/zapalnych (olfen, voltaren, naproksen, itp) - proszę smarować kolano regularnie 2-3 razy dziennie, doraźnie gdyby dolegliwości się nasilały może Pan zażywać leki p/bólowe (np. Opokan), ponadto starać się jak najmniej obciążać nogę (chodzeniem lub wysiłkiem fizycznym) i przede wszystkim nie klękać (to może jeszcze bardziej nasilać problem). Pozdrawiam! Zadaj pytanie lekarzowi

pieczenie w kolanie przy dotyku